"Du er norsk...?"

Sofie og Kevin

Jeg har thailandsk mor og norsk far. På thai kjent som "luk kreung" direkte oversatt betyr dette "halvt barn", det vil si at du er delvis thai og delvis noe annet.
ฉันมีแม่เป็นคนไทยและพ่อคนนอร์เวย์ สำหรับภาษาไทยคือ “ลูกครึ่ง” แปลตรงๆ หมายถึง “ลูกครึ่ง”หรือพูดได้ว่า เธอมีส่วนของไทยและอีกส่วนเป็นอื่น

Første dag på Videregående, ny skole og nye mennesker. De pinlige timene med nye lærere med pålimt smil og et stort glis -"ja nå dere, nå må vi bli litt bedre kjent med hverandre". Norsklæreren legger ut om hvor utrolige fantastisk det er at klassen har vært så heldig å blitt satt sammen av elever med så forskjellige kulturbakgrunner. "Du kommer fra Chile ja, det er jo flott. Og du kommer fra Vietnam, nydelig land. Har selv vært der 2 ganger, ble ranet på bussen en gang men et nydelig land". Ser på meg, hun leter visst etter noe fornuftig å si - pause. Hun ser ned på klasselista igjen, forundret over hvor utrolig norskt navn jeg har. Jeg lurer på hva hun tenker; det mørke tykke håret mitt med krøllene? De store og lyse brune øynene mine? Eller den alt for lyse huden min? "Og du er..norsk?" Et lite ekstra trykk på det siste ordet, akkurat som om hun vil være helt sikker på jeg forstår hva hun mener. Alle ser på meg, venter på at jeg skal si noe. "Ja" er det eneste jeg sier, kort og greit. Ingen har noen som helst rett til å si noe annet, for jeg er norsk. Du tror meg kanskje ikke men det står tydelig og greit skrevet i passet mitt hvis du føler behov for bevis.

วันแรกที่โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนใหม่ ผู้คนใหม่ ชั่วโมงเรียนที่อีดอัดใจกับครูคนใหม่ด้วยยิ้มที่เยาะ “ตอนนี้พวกเธอต้องทำความรู้จักซึ่งกันและกันให้ดีขึ้น”ครูชาวนอร์เวย์คิดช่างวิเศษเหลือเชื่อที่ชั้นเรียนโชคดีอะไรอย่างนี้มีนักเรียนที่มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมแตกต่างกันมาก “เธอมาจากประเทศชิลี ใช่ เยี่ยมจริงๆ และเธอมาจากเวียดนาม ดินแดนแห่งมนต์เสน่ห์” เคยไปมาเองแล้ว 2 ครั้ง ถูกจี้บนรถเมล์ครั้งหนึ่ง แต่ก็ ดินแดนแห่งมนต์เสน่ห์ ดูฉันซิ เธอหาเหตุผลไหวพริบที่จะพูด พักได้ เธอมองดูที่รายชื่อชั้นเรียนอีกครั้ง ประหลาดจังช่างเหลือเชื่อกับชื่อชาวนอร์เวย์ของฉันที่มี ฉันสงสัยเธอคิดอะไรของเธออยู่ ผมหนาสีเข้มหยักศกของฉัน ตาโตสีน้ำตาลอ่อน หรือผิวสีเหลืองอ่อนจนเกินไปของฉัน “เธอเป็นคนนอร์เวย์หรือ” ด้วยเสียงที่เน้นเป็นพิเศษของคำสุดท้าย ดั่งว่าเธอจะได้แน่ใจ ฉันเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ทุกคนมองมาที่ฉัน รอว่าฉันจะพูดอะไร “ใช่” คือสิ่งที่ฉันพูดอย่างเดียว สั้นและชัดเจน ไม่มีอะไรอื่นที่จะพูดได้ เพราะฉันเป็นคนนอร์เวย์ เธออาจจะไม่เชื่อฉัน แต่เขียนชัดแจ้งในหนังสือเดินทางของฉัน ถ้าเธอรู้สึกว่าต้องการหลักฐานพิสูจน์

ฉัน ณ.ที่โรงเรียนใหม่ผู้คนใหม่ คุณครูคนใหม่ ก็ให้นักเรียนทำความรู้จักกัน นักเรียนมาจากหลายประเทศ ชิลี เวียดนาม ครูก็ดูรายชื่อนักเรียน เห็นเด็กนักเรียน ฉัน รูปร่างหน้าตาไม่ใช่คนนอร์เวย์ เอ๊ะแต่ทำไมใช้ชื่อที่ชาวนอร์เวย์มักใช้ จึงถาม ฉัน “เธอเป็นคนนอร์เวย์หรือ”

Jeg er født og oppvokst i Norge. Elsker det å kunne sette meg ned å spise et par skiver grovt brød med brunost og et glass melk. Har gjort det så og si hver eneste morgen så lenge jeg kan huske. Hver påske har mamma og pappa dratt meg med på hytta for å "komme ut i naturen" som de visstnok liker å kalle det. Kan like godt være helt ærlig, jeg kan ikke stå på ski! Det hele hyttetur opplegget med eviglang skitur med appelsin og kvikklunsj det er vel så norskt som du kan få det, og jeg har alltid vært en del av det. Det eneste som kanskje skiller meg fra andre norske ungdommer er vel det at når vi kommer hjem fra hytteturen så er det ikke kjøttkaker og poteter som står på bordet, men heller stekt ris eller nudler og spisepinner, selvfølgelig :)

ฉันเกิดและโตที่นอร์เวย์ ชอบที่จะกินขนมปังกับเนยสีน้ำตาลดื่มนม ได้ทำอย่างนั้นแทบทุกเช้านานมากจนจำได้ดี วันอิสเตอร์พ่อกับแม่ก็พาไปกระท่อมบ้านพักตากอาศเพื่อ “สัมผัสกับธรรมชาติ” อย่างที่รู้ๆ กัน และเรียกกันอย่างนั้น สามารถพูดได้อย่างตรงไปตรงมาว่าฉันไม่สามารถยืนบนสกี ไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศโดยสกี กินส้มและอาหารกลางวัน ซึ่งก็เป็นสิ่งที่คนนอร์เวย์ทำกันแบบนี้ และฉันก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน สิ่งหนึ่งที่อาจจะทำให้ฉันแตกต่างจาเด็กวัยรุ่นนอร์เวย์ทั่วไปคือ เมื่อกับมาบ้านจากบ้านพักตากอากาศก็จะไม่กินมันฝรั่งต้มกับเนื้อสับปั้นทอด แต่จะเป็นข้าวผัด หรือ ก๋วยเตี๋ยว ตะเกียบแน่นอน

ฉันใช้ชีวิตเช่นเดียวกับชาวนอร์เวย์ ไปเที่ยวพักผ่อนกินอาหาร แต่ฉันกับมาบ้านได้กินอาหารตามแบบตะวันออก

Har lenge brukt forklaringen "halvt norsk, halvt thai". Har liksom alltid vært det greieste å si, men etter litt tenking har jeg kommet frem til at jeg føler det blir helt feil. Jeg er både norsk OG thai. Blodet mitt deler seg ikke på midten, venstre side norsk og høyre side thai. Jeg kan uten problemer bytte på "å være" thai eller norsk. Blir nesten som om jeg har to forskjellige personligheter. Begge tilpasset forskjellige tidspunkt og anledninger. Når jeg "er" norsk snakker jeg norsk, forteller dårlige norske vitser og ler av de samme dårlige norske vitsene. Jeg er som alle andre norske personer som deg, datteren din og resten av Norge. Når den thailandske siden slår til blir den dårlige humoren dempet et par hakk, og den gode vitsen om Kong Harald eller andre kongelige personer vekk. Er fortsatt ung, men har lært meg de forskjellige kodene. Jeg sier aldri noe negativt om den thailandske kongefamilien, og det kunne aldri falt meg inn å si "hold kjeft" til min mor. Det gjør man bare ikke. Allikevel så føler jeg at ingen av delene blir mer "riktig", føler meg like mye thai som jeg gjør norsk.

ได้อธิบายความ “ครึ่งนอร์เวย์ ครึ่งไทย” ใช่อยู่ว่าจะพูดอย่างนั้นก็ได้ แต่เมื่อได้คิดสักนิด ฉันก็พบว่า ฉันรู้สึกว่ามันผิดทั้งหมด ฉันเป็นทั้งนอร์เวย์และไทย เลือดของฉันไม่ได้แบ่งออกเป็นตรงระหว่างกลาง ทางซ้ายนอร์เวย์ ทางขวาไทย ฉันเป็นได้ทั้งไทย หรือนอร์เวย์ อย่างไม่มีปัญหา ดั่งว่าฉันมี 2 บุคลิกภาพที่แตกต่างทั้งสองเหมาะสมตามกาละเทศะ เมื่อฉันเป็นนอร์เวย์ฉันพูดนอร์เวย์ เล่าเรื่องแย่ๆ ของนอร์เวย์ และก็หัวเราะ ฉันก็เป็นยังชาวนอร์เวย์คนอื่นๆ เช่นเดียวกับลูกสาวของพวกเธอ และคนอื่นๆ ของส่วนที่เหลือด้วย ในส่วนของไทย โจ๊กเกี่ยวกับกษัตริย์ฮาราลด์ หรือ ราชวงศ์คนอื่นๆ ก็มีไม่ได้ ฉันไม่เคยพูดในทางลบเกี่ยวกับครอบครัวราชวงศ์ไทย แต่ฉันก็ไม่เคยสามารถได้พูด “หุบปาก” แม่พูด ไม่มีใครทำกันหลอก ฉันไม่รู้สึกว่าส่วนใดส่วนหนึ่งถูกต้องกว่า รู้สึกว่าเป็นไทยเท่าๆ กับที่ฉันเป็นนอร์เวย์

ฉันไม่รู้สึกว่านอร์เวย์อันไหนมันใช่สำหรับฉันมากกว่ากัน ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นไทยเท่ากับที่ฉันเป็นนอร์เวย์
ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าแม่สอนห้ามพูดลบหลู่ดูหมิ่นเบื้องสูง (ต่างจากชาวนอร์เวย์ ได้ไปเที่ยวไนท์คลับแห่งหนึ่ง คนนอร์เวย์ใช้รูปพระราชาและพระราชินีของเขาติดบนฝาผนังเพื่อชี้ห้องน้ำหญิงห้องน้ำชาย)

Etter en god del terping av mamma helt siden jeg har kunne snakke så kan jeg det nå, alltid hilse. (Du folder begge hendene og løfter opp mot hodet) på eldre personer, du skal ha respekt. Blir ofte fort en del baksnakking ellers. "Nei, hun klarer ikke engang og lære datteren sin om gamle thailandske tradisjoner, og å ha respekt for de eldre". Jeg liker tankegangen, selvfølgelig burde man ha respekt for de eldre, kanskje vi i Norge kunne lært litt der..?

การทักทาย แม่พร่ำสอน (เธอพนมมือและก้มหัว) ต่อผู้สูงอายุกว่า เธอต้องแสดงความนับถือ
...................ฉันชอบกับวิธีการคิดเช่นนี้ แน่นอนหละคนเราควรแสดงความเคารพต่อผู้สูงอายุ บางที่เราที่ประเทศนอร์เวย์สามารถเรียนสักนิดน่ะ

แม่สอนให้ฉันรู้จักการทักทายแบบไทย แสดงความนับถือต่อผู้สูงอายุกว่า ฉันก็เห็นด้วยกับความคิดอันนี้ และพูดเสียดสีว่าคนนอร์เวียน่าจะได้เรียนรู้เช่นนี้ด้วย

Jeg liker å tro at jeg har fått det beste fra begge verdener, jeg har mer. Det å ha vokst opp å sett "annerledes" ut og hatt innsikt i to så forskjellige kulturer har vært med på å forme den jeg er i dag. Jeg har lært å sette pris på det som skiller meg fra alle andre, og det har gjort det lettere for meg å ta kontakt med alle slags forskjellige mennesker, uavhengig av land og kulturbakgrunn. Jeg har lært meg å snakke og skrive et nydelig språk, noe som jeg er sikker på jeg kommer til å få god bruk for en gang i fremtiden. Jeg setter pris på at jeg kan kalle et land så langt herifra for hjemme, men allikevel siden jeg er norsk så er Norge også "mitt hjem". Jeg er blitt vant til alle blikkene og alle de samme spørsmålene, det gjør meg ingenting. Det betyr så lite hva folk som ikke kjenner meg mener. Jeg vet hvem jeg er, og familien min og alle de som bryr seg om meg vet hvem jeg er. Det har selvfølgelig vært en del vanskelig perioder men alt i alt har det gitt meg så ufattelig mye og jeg ville aldri ha vært foruten. ----

ฉันชอบที่จะคิดว่าฉันได้ส่วนที่ดีที่สุดจากทั้งสองโลก ฉันมีมากกว่าใคร ที่ได้เติบโจมากับ ”ความแตกต่างที่เหนือกว่า” ภายในความแตกต่างทางวัฒนธรรมได้หล่อหลอมฉันในวันนี้ ฉันได้เรียนรู้ที่จะพึงพอใจที่ฉันแตกต่างจากคนอื่นๆ และได้ทำให้เป็นการง่ายสำหรับฉันที่จะติดต่อสื่อสารกับคนที่มีความแตกต่างกันทุกประเภท ไม่ขึ้นอยู่กับประเทศ และภูมิหลังวัฒนธรรม ฉันได้เรียนรู้ที่จะพูดและเขียนภาษาอันมีมนต์เสน่ห์ ซึ่งฉันมั่นใจว่าจะได้ใช้สักครั้งในอนาคต ฉันพึงพอใจว่าฉันสามารถเรียกประเทศที่ห่างไกลเสียเหลือเกินว่าบ้าน อย่างไรก็ตามเมื่อฉันเป็นคนนอร์เวย์ ดังนั้นประเทศนอร์เวย์ก็เป็น”บ้านของฉัน” ฉันชินเสียแล้วกับการมองด้วยสายตา และคำถามที่เหมือนๆ กัน มันทำอะไรฉันไม่ได้เลย มันมีความหมายน้อยเสียเหลือเกิน สำหรับคนที่ไม่รู้จักแฉัน เมื่อพวกเขาไม่เข้าใจว่าฉันคิดและหมายถึงอะไร ฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร และครอบครัวของฉัน ทุกคนที่เอาใจใส่ดูแลฉันรู้ว่าฉันคือ แน่นอนมันได้เป็นส่วนหนึ่งที่ยากในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างทำให้ฉันได้เข้าใจมาก และฉันจะไม่เข้าไปอยู่ในช่วงอย่างนั้นอีกเลย ----

ฉันภูมิใจและพึงพอใจในตัวเอง ถึงแม้ช่วงหนึ่งจะน้อยเนื้อต่ำใจกับการที่คนอื่นมองและคิด แต่เมื่อได้ไตร่ตรองแล้ว ฉันรู้ฉันเป็นใคร ครอบครัวและคนที่แคร์ฉันรู้ว่าฉันเป็นใครก็พอแล้ว คนอื่น ๆ ไม่มีความหมาย